دوستان شرح پریشانی من گوش کنید                     داستان غم پنهانی من گوش کنید

قصه بی سر و سامانی من گوش کنید                      گفت وگوی من و حیرانی من گوش کنید

روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم                         ساکن کوی بت عربده‌جویی بودیم

عقل و دین باخته، دیوانهٔ رویی بودیم                         بستهٔ سلسلهٔ سلسله مویی بودیم

نرگس غمزه زنش اینهمه بیمار نداشت                       سنبل پرشکنش هیچ گرفتار نداشت

اینهمه مشتری و گرمی بازار نداشت                          یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت

عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او                     داد رسوایی من شهرت زیبایی او

بسکه دادم همه جا شرح دلارایی او                           شهر پرگشت ز غوغای تماشایی او

چاره اینست و ندارم به از این رای دگر                          که دهم جای دگر دل به دل‌آرای دگر

 چشم خود فرش کنم زیر کف پای دگر                           بر کف پای دگر بوسه زنم جای دگر

پیش او یار نو و یار کهن هر دو یکی‌ست                        حرمت مدعی و حرمت من هردو یکی‌ست

قول زاغ و غزل مرغ چمن هر دویکی‌ست                        نغمهٔ بلبل و غوغای زغن هر دو یکی‌ست

چون چنین است پی کار دگر باشم به                           چند روزی پی دلدار دگر باشم به

عندلیب گل رخسار دگر باشم به   مرغ                          خوش نغمهٔ گلزار دگر باشم به

آن که بر جانم از او دم به دم آزاری هست                       می‌توان یافت که بر دل ز منش یاری هست

از من و بندگی من اگرش عاری هست                           بفروشد که به هر گوشه خریداری هست

مدتی در ره عشق تو دویدیم بس است                          راه صد بادیهٔ درد بریدیم بس است

قدم از راه طلب باز کشیدیم بس است                            اول و آخر این مرحله دیدیم بس است

تو مپندار که مهر از دل محزون نرود                                   آتش عشق به جان افتد و بیرون نرود

وین محبت به صد افسانه و افسون نرود                            چه گمان غلط است این ، برود چون نرود

ای پسر چند به کام دگرانت بینم                                      سرخوش و مست ز جام دگرانت بینم

مایه عیش مدام دگرانت بینم                                           ساقی مجلس عام دگرانت بینم

یار این طایفه خانه برانداز مباش                                        از تو حیف است به این طایفه دمساز مباش

می‌شوی شهره به این فرقه هم‌آواز مباش                           غافل از لعب حریفان دغا باز مباش

در کمین تو بسی عیب شماران هستند                             سینه پر درد ز تو کینه گذاران هستند

داغ بر سینه ز تو سینه فکاران هستند                                غرض اینست که در قصد تو یاران هستند

گر چه از خاطر وحشی هوس روی تو رفت                             وز دلش آرزوی قامت دلجوی تو رفت

شد دل‌آزرده و آزرده دل از کوی تو رفت                                  با دل پر گله از ناخوشی خوی تو رفت